III. Leter|o.

III. Leter|o.

Kar|a amik|o!

Mi prezent|as al mi kia|n viza?|o|n vi far|os post la ricev|o de mi|a leter|o. Vi rigard|os la sub|skrib|o|n kaj ek|kri|os: «?u li perd|is la sa?|o|n?! Je kia lingv|o li skrib|is? Kio|n signif|as la foli|et|o, kiu|n li al|don|is al si|a leter|o?» Trankvil|i?|u, mi|a kar|a! Mi|a sa?|o, kiel mi almena? kred|as, est|as tut|e en ord|o.

Mi leg|is anta? kelk|a|j tag|o|j libr|et|o|n sub la nom|o «Lingv|o inter|naci|a». La a?tor|o kred|ig|as, ke per tiu lingv|o oni pov|as est|i kompren|at|a de la tut|a mond|o, se e? la adres|it|o ne sol|e ne sci|as la lingv|o|n, sed e? anka? ne a?d|is pri ?i; oni dev|as sol|e al|don|i al la leter|o mal|grand|a|n foli|et|o|n nom|at|a|n «vort|ar|o». Dezir|ant|e vid|i, ?u tio est|as ver|a, mi skrib|as al vi en tiu lingv|o, kaj mi e? unu vort|o|n ne al|met|as en ali|a lingv|o, tiel kiel se ni tut|e ne kompren|us unu la lingv|o|n de la ali|a. Respond|u al mi, ?u vi efektiv|e kompren|is kio|n mi skrib|is. Se la afer|o propon|it|a de la a?tor|o est|as efektiv|e bon|a, oni dev|as per ?iu|j for|o|j li|n help|i. Kian mi hav|os vi|a|n respond|o|n, mi send|os al vi la libr|et|o|n; montr|u ?i|n al ?iu|j lo?|ant|o|j de vi|a urb|et|o, send|u ?i|n ?iu|n vila?|o|n ?irka? la urb|et|o, ?iu|n urb|o|n kaj urb|et|o|n, kie vi nur hav|as amik|o|j|n a? kon|it|o|j|n. Est|as neces|e ke grand|eg|a nombr|o da person|o|j don|u si|a|n vo?|o|n — tian post la plej mal|long|a temp|o est|os decid|it|a afer|o, kiu pov|as port|i grand|eg|a|n util|o|n al la hom|a societ|o.